کاربرد سیستم‌های گرمایشی با تنظیم دمای محیط، همچنین به منظور حفظ سیستم‌های ساختاری، مکانیکی و برقی در بسیاری از موارد می‌باشد.
اگر از منظر تاریخی نگاهی به اولین سیستم‌هایی که به تولید حرارت می‌‍پرداختند نگاهی داشته باشیم، می‌‍توان به مواردی مانند آتش درست کردن به وسیله سوخت‌های مختلف و پس از آن شومینه، اجاق چدنی و در نهایت بخاری مدرن گازی و برقی اشاره کرد. به مرور زمان شکل مدرن‌تر گرمایش مرکزی، تبدیل انرژی به گرما بود که به کمک آب، برق، بخار آب و یا انواع سوخت حاصل می‌‍شد.
در اکثر فرهنگی گذشته، مردم از گرمایش مستقیم بهره مند می‌‍شدند. چوب در آن زمان اولین سوخت مورد استفاده بود، با این حال به مرور زمان چین، ژاپن و کشورهای مدیترانه از زغال چوب نیز بهره مند شدند. تا قرن سیزدهم در اروپا، شومینه‌ها با دودکش‌های بلند، به تدریج ظاهر شدند و وجود دود را از فضای داخلی خانه حذف می‌کردند.
به نظر می‌‍رسد که اولین اجاق‌ها با سیستم بسته توسط چینی‌ها و حدود ۶۰۰ سال قبل از میلاد مسیح مورد استفاده قرار می‌گرفتند، پس از آن به مرور از طریق روسیه به شمال اروپا و از آنجا تا آمریکا گسترش یافتند.
به مرور زمان، سیستم‌های جدید و مدرن برای تولید انرژی مورد نیاز به روز رسانی شدند و نیاز بشر را برای تولید گرما در مسائل مختلف برطرف کردند.
سیستم‌های گرمایشی مرکزی و سوخت مورد نیاز
اجزای اساسی سیستم گرمایشی مرکزی، شامل قطعاتی است که می‌‍تواند سوخت را برای تولید گرما بسوزاند.
در این وسایل لازم است تا لوله‌ها و مجاری برای انتقال گرما به فضا گرم شوند. دستگاهی که در فضا قرار دارند، گرما را توسط همرفت و یا تابش آزاد می‌کنند. توزیع هوا به کمک لوله و یا فن‌هایی که دارای اختلاف فشار هستند، هوای گرم را به فضا منتقل می‌کنند.
در نهایت گرمای ساطع شده یک چرخه همرفت را در کل فضا ایجاد می‌کند و باعث می‌‍شود که گرما به شکل یکنواخت در محیط منتقل شود.
دمای هوا و تاثیرات تشعشعات خورشیدی، می‌‍تواند بر همرفت سیستم گرمایشی گلخانه ها و سایر مراکز صنعتی تاثیر داشته باشد. بسیاری از سیستم‌های گرمایشی مورد استفاده، به شکلی طراحی شده‌اند که هوای گرم مرتبا با یک منبع خنک کننده جایگزین می‌‍شود، وجود این همرفت در سیستم به گرم شدن محیط منجر می‌‍شود.
گاز طبیعی و نفت سیاه از مهم‌ترین سوخت‌هایی هستند که برای تولید گرما در دیگ‌های بخار و انواع کوره‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفتند، هر چند به مرور جای خود را به سوخت‌های دیگری دادند.
به مرور زمان از بنزین برای سوخت این سیستم‌ها استفاده شد. به کارگیری گاز طبیعی به این دلیل کم رنگ شد که نیاز به دسترسی به خطوط انتقال گاز بود. این مشکلات در رابطه با بنزین بسیار کمتر بود. در نتیجه از آنجایی که سوزاندن و کنترل آن راحت‌تر از گاز بود و کاربر نیازی به مخازن ذخیره سازی و نگهداری بیش از آن نداشت، بسیاری از افراد وسایل گرمایشی به کمک بنزین را ترجیح می‌دادند.
از طرفی بوی حاصل از آن نه تنها نامطلوب بود بلکه به این دلیل که می‌‍توانست ضررهای بسیاری ایجاد کند، بخاری گازی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفتند.
سیستم گرمایش آبی
آب یکی از موارد لازم برای سیستم گرمایشی است، به این دلیل که چگالی بیش از حد آن باعث می‌‍شود که دما به راحتی کنترل شود.
بسیاری از دیگ‌های بخار و کوره‌ها، به کمک لوله‌های متصل به رادیاتور، به کمک جریان آب، به انتقال هوای گرم به محیط کمک می‌کنند. این لوله‌ها از جنس فولاد و یا مس هستند و پس از آن که خنک شدند، برای گرم کردن مجدد به دیگ باز می‌گردند.
گرمایش به وسیله بخار
سیستم بخار شامل وسایلی است که به کمک بخار آب، گرمای مورد نیاز را فراهم می‌کنند. این بخار شبیه به سیستم‌های گرمایش آبی از طریق لوله‌های فولادی و یا مسی منتقل می‌‍شود. بخار گرمای خود را به رادیاتور می‌‍دهد و خنک کننده آن را به آب متراکم تبدیل می‌کند. میعانات به کمک فشار و یا به وسیله پمپ به دیگ بازگردانده می‌‍شوند.
گرمای الکتریکی
در سیستم‌های گرمایش مرکزی که برای مکان‌هایی مانند گلخانه و یا مرغداری استفاده می‌‍شوند، می‌‍توان از برق نیز استفاده کرد. اگرچه سیستم گرمایشی تابشی مرغداری معمولا گران‌تر از سوخت فسیلی هستند، با این حال آلودگی کمتری تولید می‌کنند. نیروی برق مورد نیاز باعث می‌‍شود تا جریان به طور خودکار توسط ترموستات سیستم برقرار شود و در نتیجه منجر به تولید جریان همرفت در آن شود.
پمپ حرارتی
یک روش دیگر برای گرم کردن استفاده از پمپ حرارتی است. این وسایل گرما را از ناحیه‌ای با درجه حرارت پایین‌تر، به ناحیه‌ای با درجه حرارت بالاتر پمپ می‌کند. این دستگاه برای پمپاژ گرما از هوای محیط و یا آب‌های زیرزمینی و یا هر منبع دیگری استفاده کنند. معمولا این وسایل به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در تابستان عمل تهویه را انجام داده و در زمستان به روش معکوس باعث گرم شدن محیط می‌‍شوند.
کوره‌های تابشی
سیستم گرمایشی تابشی معمولا از لوله‌های آب گرم تعبیه شده در کف و یا در سقف خود بهره مند است و یا به کمک تابلوهای مقاومت الکتریکی در این قسمت، انرژی لازم را فراهم می‌کنند.
انرژی خورشیدی
این انرژی معمولا به صورت ذخیره سازی کار می‌کنند. تابلوهای جذب گرما، انرژی حاصل از تابش نور خورشید را در خود ذخیره می‌کنند و در نهایت از آن برای تامین آب و یا هوای گرم استفاده می‌کنند.
تحولاتی که در زمینه فناوری به وجود آمده است، موجب شده تا سیستم‌های گرمایشی و کاربرد آن‌ها نیز دستخوش تغییرات شود. با این حال هنوز هم کوره‌هایی که به کمک سوخت فسیلی و یا انرژی تجدید ناپذیر به تولید گرما بپردازند، وجود دارند.
به همین دلیل بسیار مهم است که پیش از استفاده و به کارگیری هر کدام از آن‌ها، با شرایط و نحوه کار آن آشنا شوید و پس از آن برای خرید اقدام کنید. برای دریافت نتایج بهتر می‌‍توانید با متخصصان در این زمینه مشورت کنید، به این دلیل که قادر خواهند بود اطلاعات لازم را متناسب با منطقه‌ای که در آن نیاز به استفاده از سیستم گرمایشی دارید، در اختیارتان قرار دهند.
دیدگاه خود را ثبت کنید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.